شعر سعدی بر سر سرای سازمان ملل نیست بلکه بر روی فرشی ایرانی در سازمان ملل است.

تصویر قالی ایرانی  که با شعر  بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند بر  سالن  سازمان  ملل متحد نصب شده است .

 سال ۱۳۸۴ در گفت‌وگویی، دکتر ظریف (وزیر خارجه – سفیر و نماینده‌ی سابق ایران در سازمان ملل متحد) گفت: «فرش بسیار نفیس ایرانی، کار استاد محمد صیرفیان، هنرمند اصفهانی و استاد بنام هنر فرش ایران در مقر سازمان ملل نصب شد. شعر معروف سعدی شاعر بزرگ ایرانی (بنی‌آدم اعضای یک پیکرند/که در آفرینش ز یک گوهرند) با طلای ناب در وسط آن نقش بسته است و ترجمه‌ی انگلیسی این شعر نیز توسط نمایندگی دائم کشورمان تهیه و در کنار فرش نصب گردیده تا هر بیننده‌ای را مبهوت عظمت فرهنگ و تمدن ایران و خرد و حکمت ایرانیان نماید.» ایشان در اردیبهشت ۱۳۹۱ گفته‌های پیشینشان را تأیید کرده‌اند.

هرچند که فرهنگ ایرانی در ساختمان سازمان ملل بی نماینده است، دو فرش بسیار نفیس ایرانی در چشم‌اندازهای زیبایی از مقر سازمان ملل خودنمایی می‌کنند و همچنین مدلی از استوانه‌ی کوروش به نمایش گذاشته شده است . عکس زیر نیز متعلق به سردر غرفه‌ی ایران در اکسپوی شانگهای ۲۰۱۰ می باشد و ربطی به سازمان ملل ندارد

Though born in Shiraz, Sa’di (1184-1283) traveled widely throughout the Middle East. He was an ardent believer in Islam and an equally strong believer in unity and peace. One of his poems on the subjects is inscribed at the entrance to the UN building in New York. Here’s a translation:

Human beings are members of a whole,
In creation of one essence and soul.
If one member is afflicted with pain,
Other members uneasy will remain.
If you have no sympathy for human pain,
The name of human you cannot retain.

The city’s other favorite son, Hafez (14th Century), has been so heavily mythologized that very little is known about his actual life. He is said to have memorized the Koran by heart at a young age and to have sat for forty days contemplating his love for a woman. Here is Hafez’s poem “The Woman I Love” (translated by Daniel Ladinsky). It’s still moving today.

Because the Woman I love lives
Inside of you,
I lean as close to your body with my words
As I can–
And I think of you all the time, dear pilgrim.
Because the One I love goes with you
Wherever you go,
Hafiz will always be near.
If you sat before me, wayfarer,
With your aura bright from your many
Charms,
My lips could resist rushing to you and needing
To befriend your blushed cheek,
But my eyes can no longer hide
The wondrous fact of who
You Really are.
The Beautiful One whom I adore
Has pitched His royal tent inside of you,
So I will always lean my heart
As close to your soul
As I can.